چند ثانیه، شاید هم چند دقیقه طول کشید تا اکرم باور کند پسربچه سه سال و نیمه ای که کنار مامور کلانتری دماوند ایستاده همان فرزندش یوسف است. یوسف چشم های گرد و کوچکش را به مادر دوخته بود، نه می خندید، نه گریه می کرد، نه حتی تلاشی برای رسیدن به آغوش مادر داشت. مات و مبهوت رو به جمعیت تماشاچیانی ایستاده بود که آمده بودند تا شاهد این دیدار باشند. اکرم می گوید: «لباس هایش را عوض کرده بودند. زل زده بود به نور دوربین های عکاسی و فیلمبرداری که تند تند توی صورتش روشن و خاموش می شدند. ترسیده بود. من را دید و از جایش تکان نخورد. رفتم بغلش کردم و قربان صدقه اش رفتم. تا باباش را دید پرید بغلش.» یوسف پسر سه