یکم: بی تردید یکی از مهم ترین سمت و سوی مطالبات مردمی که 29 اردیبهشت به روحانی رای دادند، پس از استمرار سیاست های خارجی و تعامل توسعه گرا با دنیا و استمرار ثبات و بهبود و ارتقای اقتصادی، اولویت دادن به بخش فرهنگی و اجتماعی و سیاست داخلی است که باید این مهم خودش را در ترکیب کابینه به روشنی نشان دهد.

دوم: هر قدر به زمان معرفی کابینه نزدیک می شویم خبرهای منتشرشده ناامیدکننده تر می شود. خبرهایی که حتی صبورترین و محافظه کار ترین نیروهای اصلاح طلب حامی روحانی را هم مجبور به واکنش کرده است. واکنشی که حتی رسانه ای هم شده و چندان مورد تکذیب قرار نگرفته است.

سوم: حال پرسش این است که چه شده که پس از سخنان روحانی و مشاورانش مبنی بر اولویت تغییر50 درصدی کابینه و گیوه ورنکشیده ها حالا خبر از تغییر کمتر از 30 درصد و تثبیت گیوه ورنکشیده ها است؟

چهارم: چهار وزارتخانه کشور، آموزش عالی، آموزش و پرورش و ارشاد نماد سیاست ها و رویکردها و اولویت های بخش فرهنگی و اجتماعی و سیاسی هستند که تا حد زیادی تغییر وزیر کشور و آموزش عالی، قطعی به نظر می رسید که این روزها خبر از تثبیت آنها به گوش می رسد و در دو وزارتخانه ارشاد و آموزش وپرورش هم که انتظار تثبیت مشروط بر تحول و حمایت و تغییر مشروط بر جایگزین کردن افراد توانمندتر و همسوتر بود، با تاسف باید گفت در این زمینه هم خبرهای ناامیدکننده ای به گوش می رسد.

پنجم: لذا جا دارد آقای روحانی این نگرانی ها و هشدارها را جدی بگیرد و هر مانعی یا شرط و شروط گزینه های مناسب یا فشارهای سهم خواهانه و تهدیدها را رفع کند و فقط و فقط به عهد خود با مردم برای تحقق توسعه و تحول و اصلاح و تغییر و استمرار امید و تدبیر بیندیشد.