آرشیو چهار‌شنبه ۴ امرداد ۱۳۹۶، شماره ۳۸۶۳
ورزش
۱۵
حرف روز

ماجرای یک عکس معمولی

علی عالی

خبرهای خوبی از ورزش بانوان شنیده می شود. توانمندشدن بانوان ایرانی، گامی مهم در توسعه کشور است. همین که رییس فدراسیون ژیمناستیک یک زن است، پیامی روشن برای جامعه ورزشی است که واقعیت ها را بپذیرند و نگاه جنسیتی را کنار بگذارند. ملی پوشان فوتسال بانوان برای برگزاری سه دیدار دوستانه عازم بانکوک شده اند. تیم ملی والیبال بانوان ایران برای بازی های دوستانه در ویتنام اردو زده است. مسابقات جهانی کشتی آلیش بانوان با حضور ایرانی ها برگزار خواهد شد. لباس بانوان سه گانه کار مورد تایید وزارت ورزش و جوانان قرار گرفت و نخستین اعزام آنها به مسابقات برون مرزی هفتم مرداد انجام می شود. اینها خبرهای خوشحال کننده ای برای ورزش ایران است. حتی دیروز خبر رسید تیم ملی بسکتبال بانوان نخستین تمرینش را بعد از مدت ها آغاز کرد.

این رشد، این پیشرفت، این حرکت رو به جلو قابل تقدیر است. هرچند تصویر لباس های ناهماهنگ از تمرین بسکتبالیست های بانوی ایرانی تلخ و آزاردهنده بود. از کنار آن عکس معمولی که بانوان ایرانی سلفی گرفتند و هر کدام یک رنگ لباس بر تن داشتند نباید به راحتی گذشت. اتفاقا این عکس، نمایی روشن از نگاه مدیریت به مقولات و اولویت هاست. چنین نگاهی در روزهای برگزاری لیگ جهانی در تهران هم دیده شد: جایی که حضور بانوان در استادیوم آزادی از طریق بلیت یا توصیه انجام شد و خانم ها را با ماشین از دفتر فدراسیون والیبال تا در ورودی استادیوم آزادی آوردند اما بازی که تمام شد، ده ها بانو در استادیوم آزادی، دور از شهر و امکانات، رها شده بودند و به دنبال بازگشت به خانه بودند. چرا درست فکر نمی کنیم؟ چرا پروژه ها را تا لحظه آخر پیش بینی نمی کنیم؟ چرا باید خوشحال از تصمیم ها باشیم اما به اقدامات بعدی فکر نکنیم؟ یک خط مشی، یک چراغ راه، یک ریل چرا پیش بینی نمی شود؟ اگر سیستم های پیشرفته مدیریتی دنیا را بررسی کنیم، خواهیم دید که سازماندهی و کنترل از اصول اولیه مدیریت است. مسوولیت پذیر باشیم.