در بیشتر استدلال های موافقان و مخالفان مشارکت زنان در فرایندهای تصمیم گیری های حقوقی و مدنی و اجتماعی، وجوه اشتراکی به چشم می خورد که دفاع از آن یا مخالفت با آن را بر مبانی نادرستی قرار می دهد. از جمله این وجوه اشتراک تبیین هایی است بر اساس ذات زن و مرد؛ مثلا، مدافعان، حضور زنان را در فرایندهای سیاسی و اجتماعی باعث تلطیف این فضاها و دمیدن روح عشق و عاطفه و احساسات به این فضاها می دانند. در مقابل، مخالفان نیز ورود لطافت و عشق و عاطفه و احساساتی گری منتسب به زنان را مغایر عقلانیت و جدیت لازم برای تصمیم گیری های مهم می دانند. هر دو طرف چنین می اندیشند که عشق و عاطفه و نرمی و احساسات مختص زنان است