اگر بخواهم درباره آینده کار رسانه های مکتوب، یا به عبارت ساده تر، نشریات کاغذی، چند خطی قلمی کنم، باید همین ابتدای کار حسابم را با این پرسش گیج کننده صاف کنم و به صراحت بگویم«نمی دانم.» و شک ندارم اگر کسی ادعا کند که می داند، یا طالع بین است یا دستی در رمل و اسطرلاب دارد! چه می دانیم دنیایی که احاطه مان کرده؛ همین دنیای به اصطلاح پست مدرن بی شکل هر دم متغیری که ما را دربرگرفته، چه خوابی برای مان دیده و چه چیزی در آستین گشاد خود پنهان کرده است. دنیایی که مدام در گردش است و هر آن در حال رو کردن یک چیز تازه؛ مخلص اینکه بستر رسانه در حال تغییراتی بنیادین است و دیگر نمی توان با نگاه مالوف امروز رسانه های آینده را دید. مگر بیست سال پیش تصوری از آنچه امروز گریبانگیرمان است، داشتیم؟