روزی نیست که در یکی از رسانه های مکتوب و غیرمکتوب ننویسند و نگویند که در عصر دیجیتال روزنامه های چاپی باید بار سفر ببندند و به قعر تاریخ بروند؛ همان طور که هیروگلیف و چاپ سنگی به فراموشی سپرده شدند. بحث درباره درستی یا نادرستی این باور، بحثی همیشگی در محافل رسانه ای است. آیا واقعا عصر کاغذ بسر رسیده؟ آیا باید بوی آشنای روزنامه ها در هر صبحگاه مان را فراموش کنیم؟ آیا باید چشمانمان را به روی دواندن روی کاغذهای نرم، ببندیم و نور ساطع از موبایل ها، تبلت ها و مانیتورها را تحمل کنیم و چشمانمان هر روز کم سوتر از روز قبل شود؟ بسیاری به دنیای امروز و عصر دیجیتال بدبینانه می نگرند و آن را مهاجمی توصیف