این روزها گلایه از رئیس جمهور به علت معرفی نکردن وزیر زن از طرف گروه های مختلف اجتماعی و سیاسی ابراز می شود. دکتر عارف به این گله مندی اشاره کرده است و اغلب افراد صاحب نظر این را که ریاست محترم جمهوری وزیر زن معرفی نکرده اند، توجیه ناپذیر خوانده اند، اما گله مندی از دوستانی هم که می گویند وزیر زن از مجلس رای نمی آورد، وجود دارد. اینکه چون ممکن است مجلس رای ندهد، هیچ زنی به عنوان وزیر معرفی نشود، توجیه ناپذیر است، چراکه مگر مجلس حتما به همه آقایان معرفی شده رای می دهد. دوم اینکه نمایندگان مجلس در روزی که کمتر از 180 نفر در مجلس بودند، 157 نفرشان این درخواست را از ریاست محترم جمهوری داشتند. این امضاها از سوی خانم سعیدی با تمامی اسامی شخص ریاست جمهوری تحویل داده شد. سوم آیا مردان معرفی شده سرآمدان وزارتخانه های خود بوده اند یا اینکه بعضا رزومه های کاری بسیار ضعیفی داشته اند؟ عجیب است که به معرفی مردان ضعیف و ناکارآمد برای وزارت راضی هستند، اما راضی نمی شوند یک زن را معرفی کنند. به نظر می رسد این پیش فرض اولیه برای بیشتر مردان عرصه سیاست ایران وجود دارد که «مرد ضعیف از زن توانمند هم کارآمدتر است» و من این استدلال مسئولان را به قضاوت مردم می سپارم. البته گفتنی است تعداد مردانی که از حضور زنان در کابینه استقبال می کردند نیز کم نبود، ولی متاسفانه رویکرد غالب با این امر مخالف بود. البته هنوز هم دیر نشده است و وزیر علوم هنوز انتخاب نشده و احتمال رای نیاوردن بعضی وزرای پیشنهادی وجود دارد. در هر صورت اختیار با رئیس جمهور است، اما اینکه عنوان شود مجلس به زنان رای نمی دهد، یک پیش داوری است. ما ترجیح می دهیم مجلس محکوم شود تا ریاست جمهوری که به اقدامات او در جهت بهبود وضعیت زنان امیدوار بودیم، چنین کاری را انجام دهد.