آرشیو شنبه ۲۱ امرداد ۱۳۹۶، شماره ۲۹۳۴
دیپلماسی
۷

نسخه جدید روحانی

مترجم: دکتر آزاده بابایی نژاد
منبع: *منبع: الخلیج

گرچه دامنه رای دهندگان به «حسن روحانی» از جریان ها و سلایق مختلف سیاسی بوده؛ اما به نظر می رسد دو بار پیروزی خود را در انتخابات ریاست جمهوری ایران، مدیون جناح اصلاح طلب و هواداران آن است که او را «معتدل ترین اصولگرا» یافته و هر دو بار، تمام قد پشت او ایستادند. در مقابل، روحانی نیز با نهایت فراست و مهارت، بدنه اصلی این جناح را میان توده جامعه ایران روی صحبت خود قرار داد و توانست مطالبات مهم جامعه جوان ایران را در میل به آزادی های دموکراتیک، شناسایی کند و برای کاستن از انزوای ایران با جامعه جهانی گام بردارد که گفت وگوهای پی درپی هسته ای با نمایندگان ایالات متحده و کشورهای غربی، دستاورد چشمگیر امضای توافق هسته ای را به دنبال داشت و همین نکته، نه تنها یکی از مهم ترین عوامل حضور هواداران جناح اصلاح طلب پای صندوق رای و انتخاب گزینه روحانی بوده که صدها شهروند ایرانی به پاس این توافق، با حضور در فرودگاه، از بازگشت ظریف به تهران استقبال کردند؛ اما در این میان، اعلام رسمی اسامی وزیران پیشنهادی روحانی به مجلس، موجی از دلخوری را میان انبوه کسانی که به نفع او پای صندوق های رای رفتند، به همراه داشت که دلیل اصلی آن را در دو مورد باید جست؛ نخست غیاب یک چهره زنانه در کابینه آتی، به ویژه آنکه زنان در پیروزی روحانی نقش مهمی ایفا کرده و در جشن پیروزی پس از اعلام رسمی نام روحانی، همگام با مردان به پایکوبی پرداختند. آگاهان سیاسی بر این باورند که روحانی در دومین و آخرین چهار سال ریاستش در کسوت رئیس جمهوری ایران، درصدد جلب رضایت جناح اصولگراست؛ به ویژه اینکه او از سوی برخی چهره ها از انتخاب وزیر زن نهی شده و از بیم تاییدنشدنشان در مجلس، تنها به انتصاب سه زن در مقام دستیار و مشاور بسنده کرده است. مورد دوم، انتخاب نکردن وزیر از میان اقوام است. هما ن طور که می دانیم، ایران از اقوام مختلفی تشکیل شده که نادیده گرفتن آنها، می تواند هرگونه برداشتی را آزاد بگذارد. به باور کارشناسان، مهم ترین اولویت دولت دوم روحانی، برخلاف نظر و خواست عامه شهروندان ایران، پرداختن به مسائل خارجی به جای مسائل داخلی است.