دست کوچکش را می گذارد زیر چانه اش و با دست دیگرش ادای آرشه کشیدن را درمی آورد. آرشه اش را می کشد و صدای رفت وآمد «پیتر»، پسر قصه، را می شنود. شهرداد روحانی سازها را با شخصیت شان در ارکستر معرفی می کند. همه سالن پر از بچه هاست و اجرای ارکستر سمفونیک تهران هیچ شباهتی به اجراهای دیگر آن ندارد. سالن پر است از هیجان بچه های قدونیم قد که روی پنجه پاهایشان قدبلندی می کنند تا بتوانند بیشتر و بهتر سازها را ببینند، اما رهبر ارکستر کارشان را کمی راحت کرده: «خب بچه ها ببینید، این فلوت است، قرار است در ارکستر صدای پرنده را با آن بشنوید. ببینید چقدر شبیه صدای پرنده است». نوازنده فلوت هم می ایستد و چند میزان