آرشیو یک‌شنبه ۲۲ امرداد ۱۳۹۶، شماره ۴۸۹۵
صفحه آخر
۲۰
نگاه روز

آلفرد هیچکاک خالق جهان دلهره

علی رستگار

احتمالا بعد از چاپلین، بیشترین اسمی که مردم جهان از سینما به یاد دارند و نام آن را بارها بدون مشکل و تمرکزی خاص برای یادآوری بر زبان آورده اند، هیچکاک باشد.

آلفرد هیچکاک بی تردید یکی از شمایل های سینماست و سینمادوستان نسل های مختلف به استادی بی چون و چرای او در فیلمسازی اذعان دارند.

هیچکاک که 118 سال پیش در چنین روزی در لندن به دنیا آمد، مصداق بارز لقب «فیلمساز ستاره» است و از جایی به بعد به چنان جایگاهی در سینما دست پیدا کرد که تماشاگران بدون توجه به این که بازیگر فیلم های او کیست، فقط برای تماشای فیلمی از هیچکاک به سینما می رفتند. حتی با وجود این که هیچکاک در فیلم های آمریکایی اش، از ستاره های نام آشنا و محبوبی چون جیمز استیوارت (در آثاری همچون سرگیجه و پنجره عقبی)، شون کانری (مارنی)، مونتگمری کلیفت (اعتراف می کنم)، هنری فاندا (مرد عوضی)، کری گرانت (شمال از شمال غربی) و... استفاده می کرد، اما بیش از آنچه فیلمش نیاز داشت به آنها بها نمی داد و بیشتر از بازیگری روی وجوه تکنیکی فیلم برای تاثیرگذاری روی تماشاگران تاکید داشت. از همین رو این کم محلی به بازیگران هم در توجه همه نگاه ها به خود هیچکاک به عنوان فیلمساز ستاره، بی تاثیر نبود.

راز موفقیت هیچکاک، دلبستگی او به قصه گویی بود و بهترین استفاده را از درام و تعلیق و ماجراجویی برای ایجاد هیجان در مخاطبان می کرد. او می دانست مردم ترس و وحشت را دوست دارند، برای همین با نبوغ جنایی خود، از این ترس خواهی و وحشت طلبی تماشاگران به نفع خود و جذابیت فیلم هایش استفاده می کرد و او و مخاطبان از این سفره ترس و دلهره پهن شده، با رضایت نصیب می بردند.

اگرچه برخی لحظات فیلم های هیچکاک در این سال ها شاید چندان به مذاق تماشاگران عادت کرده به آثار پرزرق و برق امروزی خوش نیاید و حتی گاهی مضحک جلوه کند، اما همچنان نمی توان منکر ماندگاری برخی فیلم های شاخص او شد. بعضی فیلم های هیچکاک، همچنان در صدر نظرسنجی های اهل سینما، حضور پررنگی دارد و تماشاگران هنوز هم خودخواسته وارد دنیای دلهره آور او می شوند.