هر جای جدیدی را که از طبیعت ایران می بینم شگفت زده می شوم. ما از طریق مستندها طبیعت را زیاد دیده ایم اما کشش طبیعت زنده چیز دیگری است. اینکه ما در کویر «توران» ساعت ها با ماشین حرکت کردیم عظمت، وسعت و ثروت کویر را نشان می داد، ثروتی که با مشکلاتی روبه رو است. مشکلاتی چون سرمایه گذاری و مصائب محیطبانان؛ محیطبانان شریفی که روزها ما را همراهی کردند و از آنها شکوه ای نشنیدیم و این نشانه عشقی است که در آنها وجود دارد. ای کاش سازمان محیط زیست از این آدم ها و از این ثروت ملی بیشتر مواظبت کند. دریافت من از محیط حس بسیار شریف تری را در من ایجاد کرد، وقتی دیدم از مکان هایی حفاظت لازم نمی شود دلم گرفت. ما مسئولیم که از این نعمت بدرستی استفاده کنیم و این فرهنگ را به نسل های بعد انتقال دهیم. چیزی که این میان مغفول مانده آگاهی بخشی به مردم ایران است. هنوز خیلی ها قدر این منابع را نمی دانند چرا که شناخت و آشنایی لازم را از طریق سازمان ها و رسانه ها ندارند. من اطمینان دارم اگر اطلاعات لازم برای حفظ و اهمیت این منابع به مردم برسد برای حفاظت آن بسیج خواهند شد. این طبیعت به همان نسبت که بزرگ است مراقبت بزرگ هم می خواهد چرا که روز به روز در حال تحلیل رفتن است و این زنگ خطر بزرگی برای ماست.