سرت سزاست که بالای نیزه ها برود

از آن فراز به جشن ستاره ها برود

چه سیل ها که شود جاری از گلوی تو، مرد

که منکران تو را سمت ناکجا ببرد

کنون که قاتلت از اشقیاست می دانم

سزاست «پیکرت» از«سر» کمی جدا برود

چه باشکوه «سپر» کرده «سینه» را که شهید

بناست سینه سپر کرده تا کجا برود؟

یقین کنید که با کاروان کرب و بلا

بر آن سر است به دیدار آشنا برود

حسین مزد کمی نیست کربلایی را

به دور، چشم بد از او؛ که تا خدا برود