ولادیمیر مایاکوفسکی (1893-1930) در سال 1913 به هنگام بازگشت از ساراتف به مسکو عاشق ماریا دنیسووا می شود و برای آنکه عشق خود را به ماریا که در همان کوپه قطار سفر می کرد بیان کند، این شعر را برایش می سراید: «اگر بخواهید / تن رها می کنم / همانند آسمان/ رنگ در رنگ/ اگر می خواهید/ حتی از نرم نرم تر/ می شوم/ مرد/ نه/ ابری شلوارپوش می شوم.»1 اگرچه ماجرای عشق و عاشقی مایاکوفسکی یک هفته ای بیشتر دوام نمی آورد اما بعد از هجده ماه از این عشق کوتاه، شعری بلند به دنیا می آید با عنوان «ابر شلوارپوش». به نظر مایاکوفسکی «شعر از جایی آغاز می شود که غرضی است و تمایلی و آهنگی»2 تا شاعر چون زمزمه ای از میان شعرهای