دف، تنبور، رباب، نی و... سازهایی هستند که وقتی صدایشان را می شنویم قلبمان جا کن می شود؛ حس عجیبی که فرازی است به ملکوت. شبیه به همان حسی که ما ایرانی ها باشنیدن اذان موذن زاده اردبیلی تجربه کرده ایم. مطرح کردن این ساز و آوردن آن به عرصه موسیقی کاری بسیار سخت و سنگینی بود. دستان بیژن کامکار بعد از کنسرت ها و ضبط برنامه ها همیشه تاول زده بود و باید با آب نمک ماساژ می دادیم تا التیام پیدا کند. از ارج گذاشتن به این تلاش سپاسگزارم.