برادر ارجمند جناب آقای مهندس ضرغامی، ابراهیم یزدی را «سیاستمدار با شخصیت» خوانده است. این تعبیر واقعیت ندارد. گروهک هایی مانند نهضت آزادی و ملی - مذهبی آن گونه که مهندس سحابی هم روایت می کرد، در انتخابات 76 رای سفید (تحریمی) دادند اما بعدها رای مردم را مصادره به مطلوب کردند. مشابه همین رفتار مذبذب را درباره اصل انقلاب و سپس، تسخیر لانه جاسوسی و ماجرای منتظری و جنگ تحمیلی داشتند.

این فرمایش امام است درباره نفاق و تظاهر نهضت آزادی؛ «ضرر آنها به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند و با این حربه جوانان عزیز ما را منحرف خواهند کرد و نیز با دخالت بی مورد در تفسیر قرآن کریم و احادیث شریفه و تاویل های جاهلانه موجب فساد عظیم ممکن است بشوند، از ضرر گروهک های دیگر حتی منافقین- این فرزندان عزیز مهندس بازرگان - بیشتر و بالاتر است».

اسناد لانه جاسوسی (که جناب ضرغامی از فاتحان آن است)، گوشه ای از همین پرده نفاق را بالا زده است. همین طیف با وجود تظاهر به اصلاح طلبی و قبول قانون اساسی، جزء هدایتگران اصلی آشوب های نیابتی 78 و 88 بودند؛ آنجا که گفته شد «اصل نظام نشانه است» و روی «جمهوری اسلامی» خط کشیدند. مگر می شود همزمان اصلاح طلب و برانداز بود؟ این یک نفاق بین است.

اجمالا اینکه منافق، شخصیت دوگانه دارد و دوشخصیتی است. بنابراین نمی توان به او با شخصیت گفت. این طیف و رئیس آنها ابراهیم یزدی، با شخصیت نبودند؛ چون منافق ذاتا با شخصیت نمی تواند باشد؛ دارای شخصیت دوگانه است بر اساس منطق اولیای دین و قرآن. هرچند که به نسبت به امثال خاتمی و جریان موسوم به چپ و همچنین امثال روحانی حتما با شخصیت ترند؛ چرا که همین ها زمانی (تا سال66 - 65) یزدی و نهضت آزادی را به درستی، بدترین منافقین می خواندند و مقالات و سخنرانی هایشان در دسترس است.