در سوزن انسولین رباب محو می شوم، صدای او در گوشم می پیچد و آرامش موسیقی در جانم. سینی چای در دستان کبری می لغزد. سرم را بالا می آورم و با لبخندی مصنوعی استکان را برمی دارم. صدای شاد دخترک بیمار 9 ساله در خانه طنین می اندازد و من مبهوت گرمای محبت هفت خواهر می شوم. «دوباره تحصیل را شروع کرده ایم». کبری و سمیرا بعد از ترک تحصیل به مدرسه بازگشته اند و فارغ از سن و سالشان با انرژی درس می خوانند. به رختخواب های روی هم چیده شده و رنگارنگ خیره می شوم و در روزهای بیماری مادر خانه غرق. مادر پدرشدن را پنج سال پیش و مادر مادربودن را تا همین چند ماه گذشته تجربه کرده اند و چه دشوار می نماید نگهداری از والدین