هدفمندی یارانه ها اصولا از همان ابتدای امر با این پیش فرض صورت گرفت که دهک های پایین جامعه که از نظر اقتصادی نیازمند حمایت های ویژه ای از سوی دولت هستند، بتوانند بیشتر از امکانات استفاده کنند و ثروتمندان هم که نیازی به دریافت یارانه های مختلف دولتی ندارند با استفاده از دارایی خود هزینه هایشان را تامین کنند.

اما سیستم فعلی پرداخت یارانه نقدی به صورت یکسان به تمام اقشار جامعه، سیاستی اشتباه بود که صورت گرفت و اکنون باید با استفاده از تمام قدرت و بدون تعارف، یارانه اقشار پردرآمد جامعه از سوی دولت حذف شود؛ به این دلیل که مبلغ یارانه ای که پرداخت می شود، تاثیری در شرایط زندگی این گروه از جامعه نخواهد داشت.

این در حالی است که با در نظر گرفتن بار مالی پرداخت یارانه ها بر دولت، حذف دهک های ثروتمند از فهرست یارانه بگیران که تاکید قانونی هم دارد، می تواند منابع مالی زیادی را برای دولت ایجاد کند که این منابع باید در جهت تامین زیرساخت های جامعه و تامین نیازهای اصلی نیازمندان هزینه شود.

براساس آمارهای موجود، حذف دهک های ثروتمند از فهرست یارانه بگیران می تواند چیزی حدود 12 هزار میلیارد تومان از هزینه های فعلی دولت را کاهش دهد که این رقم در مجموع عددی قابل توجه برای سرمایه گذاری در زیرساخت های کشورمان مثل ساخت و تجهیز مدارس، بیمارستان و سیستم حمل ونقل عمومی است. پس اگر دولت واقعا همان طور که در شعارهای انتخاباتی خود به دنبال حمایت از اقشار ضعیف و توسعه اقتصادی کشورمان است، باید بدون تعارف و هرگونه ملاحظه، یارانه ثروتمندان را حذف و منابع آن را در محلی صحیح هزینه کند.

از سوی دیگر برخی ثروتمندان بدون درنظر گرفتن منافع ملی همچنان نسبت به حذف نامشان از یارانه بگیران اقدام نکرده اند و به نوعی وقت کشی می کنند، درحالی که دولت ابزار قانونی و منطقی کافی برای شناسایی و حذف نام این افراد در اختیار دارد.

از این رو مسئولان و سیاستگذاران هدفمندی یارانه ها می توانند به استناد اطلاعات موجود در سیستم مالیاتی، ثبت اسناد و نهادهایی از این دست، دقیقا میزان درآمد و قدرت مالی افراد یارانه بگیر را مشخص کرده و براساس آن اقدام کنند.