شاهنامه فردوسی ارجمندترین متن فارسی است که به دست ما رسیده است. گذشته از جذابیت های داستانی و تاریخی، قدمت و حجم بزرگ این کتاب آن را به منبعی بی نظیر برای بررسی زبان فارسی در ادوار کهن بدل کرده است. از این رو بحث درباره سخن اصلی فردوسی و به طور کلی تصحیح این متن دست کم از هفتصد سال پیش رواج داشته و طبعا هنوز هم ادامه دارد. پژوهش علمی درباره شاهنامه در ایران وضع خوبی نداشت. شرق شناسان به این متن مهم توجه نشان دادند و تحقیقات مفیدی (از جمله چاپ های مکن، ژول مول، فولرس و شاگردش لنداوئر) درباره اش انجام شد، تا اینکه به برکت تحقیقات دکتر جلال خالقی مطلق و بعضی محققان دیگر، این مرجعیت خوشبختانه به