گروه جهان/ آنگ سان سوچی، رهبر دوفاکتوی میانمار می گوید، مسلمانان سیاه نمایی می کنند و واقعیت آنچه آنها می گویند نیست. اما پاهای قطع شده ده ها روهینگیایی چیز دیگری می گوید و خبر از مین هایی می دهد که بر سر راه مهاجرت روهینگیایی ها به بنگلادش کار گذاشته شده اند. یکی از آنها عزیزالحق، پسر 15 ساله ای است که در بیمارستانی در بنگلادش بستری است. او هر دو پایش را از دست داده و بخش هایی از بالاتنه اش هم زخمی است. خون زیادی از او رفته و پزشکان می گویند، چون گروه خونی نادری دارد و بانک خون بیمارستان آنها امکانات محدودی دارد، از مردم خواسته اند بیایند و خون اهدا کنند. مادر عزیزالحق می گوید، آنها در حال فرار از میانمار بودند که عزیزالحق و برادرش روی مین رفتند و هر دو بشدت مجروح و دچار نقص عضو شدند. برادر عزیزالحق در بیمارستان دیگری بستری است. او نیز هر دو پایش را از دست داده است. مادر این دو پسر می گوید: «زخم ها و دردهای آنها خیلی جدی و بد است. وضعیت آنها کم از مردن نیست. شاید بهتر بود خدا جان آنها را می گرفت تا اینگونه درد نکشند.» «سابقور نهار» زن مجروح دیگری است که در اتاق کناری عزیزالحق بستری است. او جثه ای کوچک دارد و چهره اش بشدت خسته به نظر می رسد. او نیز می گوید به همراه سه پسرش در حال فرار از میانمار بودند که هدف تیراندازی قرار گرفتند و بعد هم مین ها منفجر شدند. این زن 50 ساله می گوید: «آنها عمدا ما را هدف قرار دادند و سر راهمان مین گذاشتند.» در نزدیک به دو هفته اخیر و با بالا گرفتن خشونت ها علیه مسلمانان در میانمار، بیش از 300 هزار مسلمان روهینگیایی از خانه های خود آواره و وارد بنگلادش شده اند. آنها بعد از رسیدن به بنگلادش از مصائبی که در راه این آوارگی بر سر آنها رفته سخن گفته و شرح داده اند، ارتش چگونه خانه های آنها را آتش زده و به سمت آنها شلیک کرده است. اما ارتش میانمار همچنان این اتهامات را رد می کند.