سیاست آغازگر نبودن همچنین بازتاب خواست هایی است که وضعیت دیپلماتیک بین المللی بر سیاست خارجی چین می گذارد. تا امروز، بسیاری از متخصصان و دانشمندان غربی تصمیم چین مبنی بر آغازگر نبودن را غیرقابل درک یافته اند و از این رو، آنها درک نمی کنند که چرا چین به طور یکجانبه خود را در مواجهه با رقبای برتر محدود کرده و از ارتش و مزیت های سیاسی که تسلیحات هسته ای برایش به ارمغان آورده استفاده نمی کند.

اما آغازگر نبودن در واقع یک اقدام فعال است که ازسوی مائو و سایر رهبران چین اتخاذ شده است. مائو پس از دستیابی به تسلیحات هسته ای مسیر شروع مسابقه تسلیحاتی با آمریکا یا جست وجوی هژمونی جهانی با استفاده یا تهدید به استفاده از تسلیحات هسته ای را دنبال نکرد.