روزهای نوفل لوشاتو و مصاحبه های داغ و پرشور امام خمینی رحمه الله، کلیدواژه ها و عبارت های به یادماندنی زیادی برای ادبیات سیاسی انقلاب برجای گذاشته است. یکی از این عبارت ها که بعدا به یکی از مبانی انقلاب اسلامی و نقدهای مهم آن به اندیشه پادشاهی بدل شد، «نفی روابط سلطه آمیز» با کشورهای دیگر و «الغای قراردادهای دولت پهلوی» با دولت های استکباری بود. امام رحمه الله معتقد بود که «تمام قراردادهایی که تا حالا بسته شده است در ایران - اگر از صدر مشروطه نگوییم، در زمان این دو تا سلطان، که عبارت از رضاشاه و محمدرضا شاه باشد- تمام قراردادها برخلاف قانون است و قراردادها همه باطل است، برای اینکه مجلس مجلس قانونی نیست تا تصویب کند؛ سلطان سلطان قانونی نیست تا مثلا عرضه بدارد به مجلس، تا نخست وزیر تعیین کند، تا امر به فتح مجلس بکند.»[1]