علی اسدی، سرپرست تیم کاوش آبراهه های تخت جمشید از کشف و شناسایی 6 اسکلت در مسیر این کاوش ها به عنوان مهم ترین دستاورد این فعالیت علمی پژوهشی یاد کرد. از نظر باستان شناسی و شناخت تاریخچه تخت جمشید این اسکلت ها اهمیت زیادی دارند. اسکلت ها پس از انجام مطالعات اولیه، برای مطالعات تکمیلی به آزمایشگاهی در تهران منتقل می شوند. در فصل سوم کاوش، بررسی در یک محدوده 40 متری به سمت شمال این آبراهه انجام شد که از ویژگی آن می توان به ارتفاع زیاد و بیش از 6 متر اثر که در صخره های تراشیده قرار گرفته اند، اشاره کرد. اسدی ایجاد یک مسیر بازدید برای سنگ نوشته های مهم داریوش بزرگ در دیواره جنوبی تختگاه تخت جمشید را از دیگر اهداف کاوش در این محوطه برشمرد و گفت: این سنگ نوشته ها مهم ترین سنگ نوشته دوره هخامنشی در تخت جمشید است که اطلاعات مهمی درباره وضعیت تخت جمشید و اینکه داریوش بر چه اساسی و اهدافی این بنا را بنیان گذاری کرده، ارایه می دهد. با توجه به پوشیده بودن این بخش جنوبی تختگاه تخت جمشید با خاک کاوش های گذشته مسیر بازدیدی برای این نوشته ها وجود نداشت. رییس تیم باستان شناسی آبراهه های تخت جمشید همچنین کشف دیواره جنوبی تخت جمشید را عاملی برای نمودار شدن منظر تخت جمشید به صورت واقعی دانست و گفت: این منظر امروزه قدری دستخوش تغییر شده است، بنابراین با برداشت این خاک، دره جنوبی تخت جمشید که در گذر زمان تغییر شکل پیدا کرده، بار دیگر به صورت طبیعی و به احتمال زیاد با چهره ای شبیه به دوره هخامنشی، نمایان می شود.