ماه مهر که از راه می رسد، خاطرات دوران مدرسه، خواهی نخواهی، برای مان تداعی می شود؛ روزهایی که به شوق پوشیدن کفش های نو و در دست گرفتن کیف نویی که بوی منحصربفردشان مست مان می کرد. شوق دیدار دوباره همکلاسی ها وجودمان را می انباشت و ذوق لمس و ورق زدن کتاب های نوی یک پایه بالاتر و جلد کردن شان و همچنین نوشتن در دفترچه های تازه دلمان را به غنج می انداخت. یادآوری آن سال ها مرور خاطراتی است که هر لحظه آن برای مان یک دنیا ارزش دارد. اما حسابش را بکنید که فرصتی پیش می آمد و بعد از چند دهه بار دیگر با همان همکلاسی ها و معلم ها-البته بسیار سالخورده تر- گرد هم جمع می شدید؟ آیا این دیدار یکی از بهترین اتفاقات عمرتان را رقم نمی زد؟