اخیرا در جمعی با این پرسش مواجه شدم که آیا وضعیت آزادی بیان در کشورمان در سال های بعد از انقلاب بهتر شده است یا عقب رفت داشته ایم؟ برای ارایه پاسخ به این دوستان مجبور شدم نکاتی را مطرح کنم که پیش تر در گفت وگوهایی بیان کرده بودم. برخی از نکات مرتبط با پاسخ این سوال را در زیر مرور می کنم.

ابتدا تاکید کنم که انقلاب اسلامی تنها با تکیه بر یک آرمان از جمله آزادی بیان شکل نگرفت. برای ملت ایران مجموعه ای از مطالبات مد نظر بود که طی دهه های متوالی نتوانست به آن برسد و درصدد تحقق آنها بوده است. بخشی از این مطالبات به مفهوم آزادی و بخشی از این مفهوم هم با آزادی بیان انطباق دارد ولی آنچه مردم ایران در انقلاب سال 57 پیگیر بودند، آرمانی وسیع تر بود.