می گویند پایانه جایی است برای پایان: سفرها، دیدارها، عشق ها، جدایی ها و رفاقت ها... غروب های جمعه پایانه ها و فرودگاه ها غم انگیزترین جای جهان است. وقت خداحافظی که باشد: چشمت به رفتن خانواده و رفیق و همراه می ماند و خاطرات خوش دیروز و فرداهای سخت انتظار از مقابل چشمانت می گذرد یا برعکس وقتی است که سختی ها را پشت سر گذاشته باشی و سفرت، سفر رهایی می شود: آن وقت لبخند می زنی و با شور و شعف آدم ها را تماشا می کنی. می گویند آدم هرچه سفرش بیشتر، دل کندنش آسان تر. سفر آدم ها را دل سخت تر می کند. حادثه ها ناگهانی و بی هیاهو اتفاق می افتد. همه چیز را می گذاری و می روی. آدم ها در پایانه به خود واقعی شان