شهید مطهری در مقاله «مشکل اساسی در سازمان روحانیت» که در سال 1341 منتشر شد بحث جامع و صریحی در این موضوع مهم ارائه می دهد. تصور می کنم پس از گذشت 39 سال از پیروزی انقلاب، خوب است آسیب شناسی آن بزرگوار در این حوزه دوباره مورد بحث قرار گیرد.

او در بخشی از این مقاله می گوید: «انتظاراتی که نسل امروز از روحانیت و اسلام دارد غیر از انتظاراتی است که نسل های گذشته داشته اند. بگذریم از انتظارات خام و نابخردانه ای که بعضی دارند، اکثریت آن انتظارات مشروع و بجاست. اگر روحانیت ما هرچه زودتر نجنبد و گریبان خود را از چنگال عوام خلاص و قوای خود را جمع و جور نکند و روشن بینانه گام برندارد، خطر بزرگی از ناحیه اصلاح طلبان بی علاقه به دیانت متوجهش خواهد شد.

امروز این ملت، تشنه اصلاحات نابسامانی هاست و فردا تشنه تر خواهد شد، ملتی است که نسبت به دیگر ملل احساس عقب افتادگی می کند و عجله دارد به آنها برسد. از طرفی مدعیان اصلاح طلبی که بسیاری از آنها علاقه ای به دیانت ندارند، زیادند و در کمین احساسات نو و بلند نسل امروزند. اگر اسلام و روحانیت به حاجت ها و خواسته ها و احساسات بلند این ملت پاسخ مثبت ندهند، به سوی آن قبله های نوظهور متوجه خواهند شد. فکر کنید آیا اگر سنگر اصلاحات را این افراد اشغال کنند موجودیت اسلام و روحانیت به خطر نخواهد افتاد؟»