مدیریت در فوتبال ایران راهی برای اتلاف سرمایه است. این شفاف ترین موضع گیری درباره مدیران فوتبال ایران در بالاترین سطح است. علی اکبر طاهری و سیدرضا افتخاری نشان دادند از یک جنس هستند: مدعی، سنتی و به روزنشده. مدیرانی که آینده را درنظر نمی گیرند و بدون اینکه به جایی پاسخگو باشند، هزینه تولید و سرمایه ها را تلف می کنند. باشگاه های پرسپولیس و استقلال، شرکت هستند و طبق قانون تجارت باید اداره شوند اما مشخص نیست مدیران و هیات مدیره اش با چه متر و معیاری انتخاب می شوند؟ وزیر ورزش چگونه حاضر شده با انتخاب وزیر سابق کنار بیاید و حکم به ادامه فعالیت آنها بدهد. مسعود سلطانی فر می تواند از این اتفاقات نتیجه روشنی بگیرد: افرادی را برگزیند که جوان باشند و باانرژی، جسارت داشته باشند و فهم، برنامه داشته باشند و اراده و به همین سادگی هواداران را هم می توان همراه کرد. وزیر ورزش نباید از قضاوت ها بترسد و با حفظ وضع موجود، سعی کند باشگاه ها را اداره کند: پرسپولیس و استقلال مدیریت می خواهند و نه اداره. برای باشگاه هایی که پول ندارند، زمین ندارند، امکانات ندارند، ساختار ندارند، نباید مدیران سنتی انتخاب شوند که اولیه ترین تصمیم شان برای ماندن، پنهان شدن پشت نام امثال فاتح تریم است. همین یک مورد برای اینکه وزیر آگاه ورزش به این نتیجه برسد که آنها را تغییر دهد، کافی است.