کمی به نمایش های روی صحنه تئاتر تهران نگاه کنید. حتی چند قدم به عقب بازگردید و آثار فجر 35 را مرور کنید: جشنواره ای که بیش از نیمی از آثارش محصول جایی خارج از تهران بود. به بفروش ها بنگرید و بررسی کنید. بالا و پایین کنید و از خودتان بپرسید به چه میزان از این فوج فوج نمایش خیال نصیب تان شده است. آیا در این وانفسای تخیلی جامعه ایران، در سالن های تئاتر تخیل به شما ارزانی می دارند؟ آیا برای گریز از هجوم تخیلی مشکلات اجتماعی بیرون، تئاتر یکی دو ساعت آرامش خیال به شما هبه می کند؟