«انگار دوباره می خواست رگبار و باران بگیرد چون خورشید ناپدید شده بود و آسمان یک دست خاکستری بود. مگره نمی دانست کجا می رود، ولی بالاخره، غرغرکنان، از خانه خارج شد. به جای این که توی بلوار ولتر به سمت چپ بپیچد، سمت راست رفت و وقتی به میدان ولتر رسید، باران هم به شدت باریدن گرفت. وارد کافه ای، روبه روی شهرداری شد که میزهای بیلیاردش در سالن پشتی قرار داشت. به خودش گفت که اگر حریفی پیدا کند بدش نمی آید کمی بازی کند. در گذشته، در بازی بیلیارد بد نبود. هم صدای برخورد گوی ها را دوست داشت و هم حرکات هوشمندانه در اثر ضربه وارده را. هر دو میز بیلیارد با روکشی پوشیده شده بودند. اما در کنار پنجره گروهی