«مثل سیل به سوی ما آمدند؛ از کوه و جنگل و رودخانه. این بار اما سیل آب و گل نبود. سیل انسان هایی بود که به ما پناه می آوردند، با این همه امیدواریم اوضاع درست شود و دوباره به کشورشان بازگردند. بنگلادش کشور فقیری است با جمعیت 170 میلیونی. باور کنید ما نمی توانیم یک میلیون مسلمان آواره روهینگیایی را بپذیریم.» اینها حرف های «سرور» عضو داوطلب یک موسسه خیریه در بنگلادش است. او و برادرش محمد هر دو دانشجو و اهل شهر «کاکس بازار» هستند، نزدیکترین شهر به اردوگاه پناهندگان. هر دو به علاوه تعداد بسیاری از جوانان داوطلب بنگلادشی از زن و مرد برای کمک های بشر دوستانه اینجا در مناطق مرزی حاضر هستند. درمنطقه «اوکیا»