نمایشی که هملت نیست. به طور معمول نسخه های اقتباسی از نمایش نامه های مرجع و جاودانی همانند هملت ویژگی مشترکی دارند؛ با هر خوانش و نگرشی که به سمتشان برویم، باز زیر سایه سنگین روایت اصلی قرار خواهیم گرفت. به زبانی دیگر، فرار از روایت اصلی با تم و قصه آشنایی که دارند به اندازه ای سخت است که گاه ناممکن می نماید. اما هوشمندی نویسنده و کارگردان نمایش «گرترود، روح پدر هملت» (که این روزها ساعت 20:30 در سالن کوچک تئاتر مولوی اجرا می شود)، دقیقا اینجا پدیدار می شود که هدف و مدلول را جوری کنار هم می نشاند که مخاطب از همان ابتدا متوجه می شود با چیز دیگری روبه رو شده که بارها از نمایش اصلی هملت فراتر رفته و امکان های دیگری را می جوید. در نتیجه مخاطب پابه پای قواعد این نمایش پیش رفته و خود را به دست قصه می سپارد.