به نظر می رسد فضای عمومی و حقیقی ما فضای نمایشی است و اتفاقا فضای مجازی، فضای واقعی تری دارد. به این مفهوم که به نظر می رسد ما خود واقعی مان را در فضای مجازی نشان می دهیم و خود نمایشی مان را در فضای واقعی. شاید به این دلیل که ما در آنجا کنترلی نداریم و ناشناخته هستیم و می توانیم بدون هیچ هزینه ای حرفمان را بزنیم؛ بنابراین ما می توانیم آنچه هستیم را در آن فضا راحت تر ابراز کنیم. در این فضا قرار نیست برای کسی نقش بازی کنیم یا نگران عواقب کارمان باشیم. به همه این دلایل است که نمی توانیم روی فرعی بودن فضای مجازی تاکید کنیم. این فضا جایی است که می توانیم خودمان را بهتر ببینیم.