زخم دو نوع باز و بسته دارد. زخم باز، نوعی است که بر اثر یک آسیب، جراحتی خونریزی دهنده در سطح پوست رخ می دهد و باعث نمایان شدن قسمت های زیر پوست می شود. خراشیدگی و ساییدگی، بریدگی، پاره شدگی، کنده شدگی، سوراخ شدگی و قطع عضو از انواع آن است؛ اما زخم بسته در اثر یک ضربه غیر نافذ بدون آسیب به پوست ایجاد می شود و همچون کوفتگی و له شدگی، باعث انباشتگی خون در زیر پوست و ایجاد خونمردگی و کبودی می شود.

روند ترمیم زخم در برخی افراد کندتر از دیگران است که در اصطلاح عامیانه گفته می شود، این قبیل افراد خوش گوشت نیستند. عوامل ایجادکننده چنین مشکلی ژنتیک، کم خونی، کمبود عناصری چون روی، ویتامین C و مصرف برخی داروهاست که سبب تاخیر در روند ترمیم زخم یا باقی ماندن جای آن می شود.