1- انجام بازی های تدارکاتی برای شناخت بیشتر کادر فنی از بازیکنان صورت می گیرد. تجربه ای که از آقای کی روش کسب کردیم ما را به این نقطه می رساند که او تاکنون حدود 15 بازیکن را شناخته است و می خواهد مابقی بازیکنانی را که روی انتخاب آنها شک دارد، بسنجد. عملکرد تیم ملی را نمی توان با یک دیدار تدارکاتی مقابل توگو سنجید. باید به این تیم زمان داد تا بدانیم راه و روشی که آقای کی روش برای تاکتیک تیم ملی در جام جهانی در نظر گرفته است چگونه خواهد بود. شاید او همچون مربیانی نظیر مورینیو و سیمئونه می خواهد با تاکتیک دفاعی به نتیجه لازم برسد.

2- برخی مربیان مثل مورینیو نظریه شان کسب نتیجه به هر قیمتی است و پیروزی را به بازی زیبا و هر چیز دیگری ترجیح می دهند. باید دید کی روش چه روشی را در ادامه فاصله کمی که تا جام جهانی باقی مانده است، در نظر خواهد گرفت. برای حضور در مرحله دوم جام جهانی، باید دید با چه تیم هایی بازی خواهیم کرد نباید انتظار بیهوده از تیمی داشت که شاید توان ارایه بازی ایده آل مقابل حریفان ابرقدرت جهانی را نداشته باشد. به همین خاطر صعود تیم ملی به دور دوم جام جهانی بستگی به قرعه مان در جام جهانی خواهد داشت. کار بسیار سختی در جام جهانی داریم و نباید انتظار بی جا برای طرفداران فوتبال کشورمان ایجاد کنیم که باید و تحت هر شرایطی به دور دوم برسیم.

3- نقد از روند آمده سازی تیم ملی باید صحیح و در یک راستای مشخص باشد تا مشکلات فنی تیم ملی برظرف شود، جامعه رسانه وظیفه دارد مردم را نسبت به واقعیتی که در آن قرار داریم، آگاه کند. درباره همین اتفاقی که در استقلال تهران رخ داده است من نقدهایی را می بینم که هدفش زشت است. مثلا زمانی که آقای منصوریان آمده بود، می گفتند که خیلی جوان است و به درد نمی خورد. حالا که شفر 67 ساله آمده است همان ها می گویند پیر است و باز هم به درد نمی خورد. آن مشکلات نشان می دهد ما در بیان انتظارات مان و حل مشکلات جاری نیز فکر و منطق خاصی را پیش نمی بریم.

4- به شخصه به آینده تیم ملی امیدوارم. می توانیم نتایج خوبی بگیریم و آینده تیم ملی را تا حدود زیادی، تامین هم کرده باشیم.