کانت می گوید اثر هنری را باید با بی طرفی دید. این نگرش به فوتبال تنها زمانی ممکن است که بازی زنده تمام شده باشد و ما به تکرار آن نگاه کنیم که دیگر طرفداری در احساسات بر آمده از تماشای آن معنایی نداشته باشد. بحث من شبیه این است، یعنی اگر طرفداری های بیرونی را کنار بگذاریم، فوتبال ارجاعی به جهان بیرون ندارد و در لحظه فرم هایی به صورت گروهی ساخته می شود که در لحظه ساخته می شود و از بین می رود و خیلی اقتضایی است و هیچ دستورالعمل از پیش تعیین شده ای ندارد. یعنی فوتبال به هنر بی معنا و صوری بدل می شود.