در طول سال های گذشته، اقتصاد ایران تحت تاثیر عوامل بیرونی قرار داشت و این موضوع را در دولت دهم، یازدهم و اکنون دولت دوازدهم شاهد بودیم و هستیم اما واقعیت اقتصاد ایران این است که خیلی تحت تاثیر عوامل بیرونی از لحاظ واقعی نیست و بیشتر تاثیرات در بخش روانی است.

در طول سال های گذشته کشورهای غربی قصد داشتند اقتصاد ایران را وابسته به عوامل بیرونی نشان دهند که با اعمال تحریم ها، ایران دیگر قدرت فعالیت در هیچ زمینه ای را نداشته باشد و رسانه های مخالف جمهوری اسلامی ایران این موضوع را آن قدر به عناوین مختلف تکرار کردند که با بروز اولین مشکل، برخی مسئولان داخلی نیز به این جریان معتقد شدند و آنها هم اظهارنظرهایشان بر این مبنا بود که تحریم ها توانست اقتصاد ایران را فلج کند. اما واقعیت این است که اصلا اقتصاد ایران به عوامل بیرونی وابسته نیست. در بحران مالی سال 2008 همه کشورهای اروپایی و وابسته به آمریکا با تنش های شدید روبه رو شدند اما ایران در آن زمان آسیب ندید. البته بخش خوش ماجرا اینجاست که اقتصاد ایران به عوامل بیرون وابسته نیست و روی بد سکه هم این است که با اعمال تحریم ها نمی توانیم با هر کشوری که می خواهیم مراوده مالی داشته باشیم اما مهم اینجاست که ما به کشورهای دیگر وابسته نخواهیم بود و اگر این موضوع مدیریت شود قطعا تحریم ها هیچ تاثیری در اقتصاد ایران نخواهد داشت.

در طول مذاکرات هسته ای، دولت وعده های اقتصادی زیادی به مردم می داد در حالی که بعد از اجرای برجام مشاهده شد این وعده ها قابلیت اجرایی ندارد. اکنون هم آن قدر بزرگ نمایی می شود که با اعمال تحریم های جدید به سال های قبل بر خواهیم گشت، اما این طور نیست و می توان آن را مدیریت کرد. برجام در واقعیت اقتصاد ایران بی تاثیر است اما اکنون خبر پاره شدن آن باعث بر هم خوردن بازار ایران شده است. به نظر می رسد مسئولان باید تصمیمات خود را بر اساس واقعیات بگیرند و مردم را نسبت به این موضوع آگاه کنند که رفتار هیجانی از خود نشان ندهند.