کسی به تهامی نامه نمی نویسد. اصلا کسی او را نمی شناسد؛ مگر آنهایی که سودای جمع کردن عکس های تاریخی دارند یا عشق شان کشیده بروند دنبال پیداکردن یک عکس تاریخی خاص از اجداد و محله قدیمی شان؛ اما به هر دلیلی که دنبال تهامی باشند، پیداکردنش ساده است.

با وسیله ای خود را می رسانند میدان بهارستان، چند قدمی بالا می روند و روبه روی در مجلس، ویترین مغازه ای میخکوب شان می کند؛ مغازه پر است از عکس های سیاه و سفید؛ پر است از نگاتیوهایی که زندگی شاهان و خیابان های تاریخی ایران را نشان می دهد؛ پر از زندگی به سبک قاجار و مردم بیچاره ای که پشت سر ناصرالدین شاه صف کشیده اند؛ از زن و مرد، پیر و جوان و همه سیبیلو.