داستان «باید حرفای دیشبمو جدی می گرفتی!» عنوان کتابی است که 17 فصل دارد. نگارش این اثر در سال 1383 به پایان می رسد. اما این داستان ایرانی، تازگی به بازار چاپ و نشر راه پیدا کرده است.

دو دیدگاه از دو راوی در روایت وجود دارد تا رخدادهای واقعا حادث شده بیرونی و کشمکش های درونی شخصیت ها، تا حدودی بازنمایی شود. راوی اول شخص که شخصیت اصلی هم هست و دیگری راوی سوم شخصی که به کارکرد خود در روایت وقوفی آگاهانه دارد. از این جهت راوی سوم شخص خودآگاه محسوب می شود. هر دو راوی به طور موازی در داستان پیش می روند. زبان روایت ساده و بیشتر بر پایه محاوره شخصیت ها با گویش آبادانی شکل گرفته است.