قصه درد زوال و خشکیدگی جنگل های زاگرس برای نخستین بار در سال 78 بود که آغاز شد و تا همین الان که حدود 18 سال از آن می گذرد، به پایان نرسیده است. شاید بتوان عمق فاجعه را در این جمله ریاست جمهوری که «درد درختان بلوط کمتر از درد دریاچه ارومیه نیست»، درک کرد. به گفته کارشناسان اگر روند آتش سوزی های طبیعی و عمدی، بهره برداری های بی رویه، خشکسالی، ریزگردها، بیماری ها و آفات، تخریب اراضی جنگلی و... به همین منوال ادامه داشته باشند تا 50سال آینده تنها خاطره ای از بزرگ ترین پهنه جنگلی کشور به یاد می ماند. گویا امسال ابر و مه و خورشید و فلک دست به دست هم داده اند و با بارش های بیشتر روند زوال درختان زاگرسی