تجربه اجرائی جدید «محمد مساوات» می تواند موافقان و مخالفان بسیاری داشته باشد اما هیچ یک نمی توانند حضور این نویسنده و کارگردان جوان تئاتر را به عنوان یکی از نشانه های تئاتر دهه 90 ایران انکار کنند. او که تلاش می کند در ورای بازی های سوداگرانه تئاتر امروز ایران صدا و بازنمودی از جهان ذهنی خودش باشد، باز هم با بازیگوشی تازه ای بر صحنه ظاهر شده و تئاتر غریزی و خلاقانه اش را این بار بر بستری از گزاره های فلسفی و هستی شناسانه در حوزه روایتگری تئاتر استوار کرده است. «این یک پیپ نیست» با تاثیر عمیقی که از زیبایی شناسی آثار «رنه ماگریت»، نقاش شهیر بلژیکی، دارد، باید در امتداد دو اثر دیگر مساوات یعنی