این روزها که چالش انتخاب وزیر علوم، تحقیقات و فناوری به اخبار مورد توجه رسانه ها تبدیل شده، این سوال نیز بیشتر مطرح می شود که رتبه علمی ما در مقایسه با سایر کشورها بخصوص در منطقه در چه جایگاهی قرار دارد.

آنچه موجب شگفتی است، فقدان نقشه آمایشی در نهادهای علمی کشور برای تخصیص حوزه های ویژه ماموریتی به موسسات آموزش عالی و پژوهشی دولتی، نیمه دولتی و غیردولتی است تا از ورود همه موسسات به تمام زمینه های علمی و تحقیقاتی جلوگیری کند. به عبارت دیگر بسیاری از دانشگاه های کشور به دانشگاه های پژوهش محور مبدل شده اند و بی توجه به زیرساخت ها یا ماموریت تخصصی خود در رتبه بندی های بین المللی شرکت می کنند و در توانمندسازی دانش آموختگان برای دستیابی به فرصت های شغلی نقش موثری ندارند.