مهران را در مردادماه دیدم؛ گرمای 50 درجه، تبدار. خودشان می گفتند آدم توی خیابان دوام نمی آورد. خیابان های مهران آرام. ظهرهایی که باد گرم، آدم را یاد کوره ای شعله ور می انداخت. پرنده در کوچه ها پر نمی زد و کسی غیر از به حکم اجبار، در پس کوچه ها دیده نمی شد. آن روزها مرز خلوت تر بود. خلوت تر از روزهایی که دیگر مهران، به قرارگاهی برای زائران اربعین بدل شده است. می آیند و به هم ملحق می شوند و راهشان را به سمت کربلا پیش می گیرند. حالا دمای مهران سی و چند درجه است. کمش 31 درجه که تا 36 درجه هم می رسد. انگار نه انگار که به دومین ماه پاییز رسیده ایم. آبان مهران شبیه تابستان تهران است.