می گویند وقتی خوشه های گندم و جو زیرتابش سخاوتمندانه آفتاب، زرد می شوند زرین دشت یکپارچه طلاست. برای همین است که نامش را گذاشته اند زرین دشت.

زرین دشت با این حال پر از بیابان است، پر از زمین های بایر رها شده، سرزمینی که دیو خشکسالی به رویش چنگ انداخته و زخمی اش کرده است. این خوشه های زرین و این بیابان ها، اما یک خانواده زرین دشتی را بی تاب کرده است. آنها حیفشان می آید این تکه از استان فارس، آخرین زمین های زیر کشت گندم و جو را از دست بدهند و تسلیم بیابان شوند. اینها برای همین، شده اند یک گروه کوچک برای مقابله با بیابان، جمعی که هم و غم شان بیابان زدایی است.