فیلم «ملی و راه های نرفته اش» یک تجربه تلخ و دردناک درباره چگونگی ساخت فیلمی علیه زنان با شعار و ژست حمایت از حقوق زنان است.

فیلم جدید تهمینه میلانی، در ادامه آثار سال های اخیر او درباره زنانی است که مقهور ستم و سلطه مردان می شوند، اما فیلمساز به قدری روی ایدئولوژی و شعار خود متمرکز شده که یادش رفته، یک فیلم سینمایی به داستان، منطق، شخصیت پردازی و تفکر هم نیاز دارد! این فیلم در رویکرد به موضوع و هدف خود از فیلم ها و سریال های شعاری و سطحی دهه های 50 و 60 شمسی خودمان هم عقب تر است. مشکل بزرگ سینمای امروز ما هم همین است که افرادی داعیه دار آسیب شناسی و پرداختن به معضلات اجتماعی روی پرده