ایلام تشنه است. ایلام سد ندارد. ایلام آب ندارد. جنگل های بلوط تشنه اند. چشمه ها خشک شده اند و زمین های کشاورزی در حال بایر شدن. دیگر از آن سرسبزی و پرآبی ایلام خبری نیست. خشکسالی و بی آبی عروس زاگرس را پیر و فرتوت کرده. بی آبی و ریزگردها شکارگاهی برای بهرام چوبین باقی نگذاشته. سرزمین ققنوس ها در خطر است.

جایی نزدیکی ایلام که کوه «قلاقیران» در افقش همچون شمایل عقاب به چشم می آید، تنها بلوط ها هستند که هنوز دوام آورده اند. «چوار» هم مثل «ایلام» و «چرداول» و «مهران» و «دهلران» تشنه است. از ایلام تا چوار نزدیک 20 کیلومتر راه است. راه پرافت و خیز کوهستان قاب شده در دل جنگل های بلوط و چشم از دیدن این همه زیبایی که مقابل خشکسالی دوام آورده، سیر نمی شود.