گوش هایش نمی شنود، سال هاست که دنیایش در سکوت می گذرد، از همان سال های کودکی درست وقتی یکی از بستگان به مادرش گفت کودکش نمی شنود، از آن به بعد زندگی حسین و تنها راه ارتباطی اش با اطرافیان شد پانتومیم، پانتومیمی نامفهموم، حرکات انگشتان، زبانی که می خواهد حرف بزند اما نمی تواند، دستانی که همه زندگی حسین ناشنوا می شوند و سکوت دنیایی پر از سکوت. سکوتی که حالا نزدیک پنج سال است رنگ سیاهی را بر در و دیوار سیاه زندان می پاشد. 27 ساله است از وقتی به دنیا آمده ناشنوا بوده، در روستای«کاریزک» یکی از روستاهای دور افتاده تربت حیدریه همراه پدر و مادر پیر و ناتوانش زندگی می کرده تا آن روز منحوس می آید؛ روزی