در سینمای ایران سیمای زنی است که با طاهره «به همین سادگی» و طوبای «دلبری» بر ذهن مان نشسته است. الهه «یک قناری یک کلاغ» هم از همان دست نقش هایی است که حجم زیادی از بار فیلم را به دوش می کشد؛ زنی کم حرف که در همین دیالوگ های کوتاهش باید بخوبی به کلمات هویت بدهد، زنی که موسیقی را می شناسد و در بزنگاه یک انتخاب در خلوت زنانه اش با آواز و احساسش تصمیم می گیرد، زنی که با سبک و فرم راه رفتن در قاب دوربین از خانواده ای که دیده نمی شود شناسنامه می دهد و در نهایت زنی که قرار است تا پایان فیلم به صورت یک راز باقی بماند. و همه این ها شاید همان شاخصه هایی است که اصغرعبداللهی را برای سپردن نقش الهه به هنگامه