میخاییل کلاشنیکوف، طراح اسلحه تهاجمی AK47، چندماه قبل از مرگش نامه ای به کلیسای ارتدوکس روسیه نوشته و با زبانی سرشار از پشیمانی پرسیده بود: «آیا من مقصر مرگ تمام آن افرادی هستم که با اسلحه کلاش کشته شده اند؟ درد بزرگی را بر روح خود احساس می کنم. این درد تحمل ناپذیر است. مدام از خودم می پرسم: اگر اسلحه تهاجمی من افرادی را از حق زندگی منع کرده است... این به این معنی است که من، میخاییل کلاشنیکوف، فرزند یک کشاورز مسیحی ارتدوکس، مسئول مرگ آنها هستم؟ هر چه بیشتر زندگی می کنم، این سوال بیشتر به مغزم هجوم می آورد و این سوال بیشتر به اعماق وجودم رخنه می کند که چرا خداوند قادر متعال به انسان ها اجازه داده تا احساسات شیطانی ای مثل حسادت، حرص و خشم را در خود پرورش دهند.» او ادامه می دهد: «همه چیز تغییر می کند، فقط انسان و افکار اوست که تغییر نکرده است: او همچنان حریص، شیطانی، قسی القلب و ناآرام است.»

النا، دختر کلاشنیکوف، به روزنامه ایزوستیا، گفته بود که یک کشیش به پدرش برای نوشتن این نامه دو صفحه ای کمک کرده است. کلاشنیکوف بارها در مصاحبه های خود اعلام کرده بود که اسلحه ای که ساخته است، فقط برای تضمین امنیت کشورش ساخته شده و او نباید برای رفتار و عملکرد مردم مورد بازخواست قرار بگیرد. او در سال 2007 به خبرگزاری آسوشیتد پرس گفته بود: «من خوب می خوابم. سیاستمداران هستند که باید به خاطر ناتوانی شان در رسیدن به توافق و توسل به خشونت مورد سرزنش قرار بگیرند.» کلیسای ارتدوکس روسیه نیز گفته های او را تایید کرده بود. الکساندر وولکوف، سخنگوی اسقف کلیسای ارتدوکس روسیه، اقدام کلاشنیکوف را عملی میهن پرستانه توصیف کرده و گفته بود: «اگر سلاحی برای دفاع از خاک مادری ساخته می شود، کلیسا هم سازندگان و هم کسانی که با استفاده از این سلاح از خاک خود دفاع می کنند، را مورد حمایت قرار می دهد.» پوتین نیز در سال 2007 از کلاشنیکوف تقدیر کرد و اسلحه او را «نماد هوشمندی و خلاقیت مردم خود خواند.»