معنای فاجعه طبیعی چیست؟ در اینجا باید میان عصر قدیم و عصر مدرن تفاوت قایل شویم. در عصر قدیم فاجعه های طبیعی را نشانه «قهر خداوند» می دانستند. آنان در پس چنین رخدادی معصیت خود را مشاهده می کردند و آنان که پس از فاجعه زنده می ماندند «شر» اندرون خود را به چیزی بیرونی فرانمی افکندند- نمی توانستند فرا افکنند- بلکه به این «شر» از نو واقف می شدند و احساس گناه می کردند. بیهوده نبود که در عصر قدیم از پی هر فاجعه طبیعی این حس در آدمیان بیدار می شد و آنان را به تزکیه نفس و برائت از معصیت وامی داشت. اما با ظهور تکنولوژی در عصر جدید این حس گناه از میان رفت. زیرا انسان دریافت که می تواند به کمک تکنولوژی از پس شدیدترین فاجعه های طبیعی برآید. اکنون دیگر در صورت بروز چنین رخدادی آدمیان در پس آن نه «خشم خداوند» بلکه عدم کارایی بروکرات ها و تکنوکرات های دولتی را مشاهده می کنند.