دختری بسیار بااستعداد از میان ما رفت. عاشق ادبیات بود و کتاب خوان.

در خانه پدر و مادر فرهنگ دوستی بزرگ شد و بسی چیزها آموخت که هم سن وسال های او کمتر می آموزند.

من به سبب آشنایی و همکاری با پدر اندیشمند و فاضلش زمانی نازنین دیهیمی را زیاد می دیدم و با او درباره رمان هایی که ترجمه می کردم، حرف می زدم.

نظراتی که می داد نشانه هوشمندی و فهم او به ویژه در نگارش صحیح فارسی بود.

اگر به راه ترجمه می رفت (که البته رفت اما ادامه نداد و پیگیری نکرد) ما صاحب یکی از بهترین مترجمان می شدیم. افسوس و صد افسوس که زود از این دنیا رخت بست.

به پدر و مادرش صمیمانه تسلیت می گویم و هیچ گاه نگاه معصومانه اش را فراموش نمی کنم.